Videmus nunc per speculum

Os antigos procuraban resolver o enigma (chamábanlle "Deus"), e para elo examinaban o cosmos; o macrocosmos, xa que do micro aínda non sospeitaban da súa existencia, senón terían buscado a Deus nos átomos ou que sei eu, nos quarks, ou no bosón de Higgs có acelerador de partículas do CERN. Logo dicían cousiñas ben esperanzadoras, como: "videmus nunc per speculum in aenigmate: tunc autem facie ad faciem" (Corintios, XIII), que non se sabe traducir moi ben xa que non se ten en conta que speculum é unha lente dun telescopio, feita de metal puído. Entón a reflexión, verquida á nosa lingua quedaría así: "agora examinamos o enigma cunha lente, máis cando chegue o momento, enfrontarémolo cara a cara". Máis esto sucederá se Deus quere.

Abaixo, un astrónomo medieval cun telescopio rastrexa o cosmos na procura dunha explicación, revelación ou cousa semellante que lle leve a comprender ó seu deus cósmico e a súa orixe. Ilustración cun troquelado que simula un campo de traballo aberto a outra dimensión, inaccesible por estar situada fóra do pergamiño. Pertence a un códice de San Gallen https://www.e-codices.unifr.ch/en/list/one/csg/0018