A Golpa neste caso non ten que ver, como é afirmado sen deterse a comprobar a adecuación do topónimo á orografía, coa raposa (latín vulpem > golpe). Nomea unha zona escarpada de difícil acceso que conflúe nunha garganta visible na fotografía aérea do Vóo Americán de 1956-57, xunto co conxunto de cerrados circulares dos que xa tiñamos falado (seguindo a tipoloxía de Abel Bouhier).
Entón, cumpre tirar en parte da interpretación de Martín Sevilla, que estuda os orónimos asturiáns gulipa e gulipu ("Las voces gulipa, gulipu, en el Occidente asturiano", en Corona Spicea: in memoriam de Cristóbal Rodríguez Alonso, 1999). Gulipu, segundo o devandito autor, na zona de Somiedo é un "lugar de difícil acceso; sendero entre rocas de paso difícil y peligroso; precipio", así mesmo, gulipa, "valle estrecho y pendiente". Para nós, o asturián gulipa viría da base onomatopeica *gulp, "tragar, gorxa, grolo", cun i epentético de soporte do ele en posición final de sílaba, o que tería provocado un desprazamento acentual: galego Golpa / asturián gulipa. Non obstante, Martín Sevilla funda a súa análise na comparación có holandés medio clippe e o antigo saxón e baixo alemán klif, "altura escarpada", que tambén resulta apropiada, remitindo a súa presenza no noroeste ó estabelecemento dos colonos suevos na Alta Idade Media.
No hay comentarios:
Publicar un comentario