Nun contexto de paisaxe gandeira que afunde as súas raíces na prehistoria como é a da Serra do Xistral, a toponimia fai con moita frecuencia alusión ós peches gandeiros. Bustomeao é un topónimo composto cun primeiro elemento de orixe prerromana, busto, "terras de pasto para o gando". Doutra banda, a microtoponimia de Corvelle sinala outros dous recintos gandeiros, Ameixón e Revolta. Pensamos, polo tanto, que o topónimo Corvelle non pode provir, como se ten dito, dun nome persoal non documentado no noso territorio, *Corvilius, en caso xenitivo de posesión. Máis ben cadra cunha contracción da frase substantiva *Currum Vetulum > Corvello / Corvelle, en caso xenitivo de relación, e supoñendo unha elisión: (aldea) Corvelle = "aldea de Corvelle".
A chamada ruína da declinación latina, pola que se deixa de usar o sistema de casos ó preferirse a utilización das preposicións para indicar as funcións sintácticas, comeza no século III e resulta moi abrupta; ó redor do século V non se declinaban os nomes. O feito de estar Corvelle en caso xenitivo indica, pois, que o topónimo se creou como moi tarde no século V para designar o que entón xa se consideraba un "curro vello", como mínimo da Idade do Ferro.
No hay comentarios:
Publicar un comentario