sábado, 19 de septiembre de 2015

Valadouro, Fazouro, Riouro

Del latín vallatum, "circundado de un foso o vallum", se pasa al romance valado que mediante el sufijo derivativo -ouro / oiro ha originado el topónimo Valadouro, o el sustantivo valadoiro, "quebrada, ladeira". Tal vez deverbales, de vallare. Otro resultado románico que recoge Du Cange es valat, que encaja en el nombre de la vía romana llamada por los árabes Al-Balat. Desde esta perspectiva el nombre no sería árabe más que en el artículo, y se explicaría por la técnica constructiva de las calzadas a partir de una fosa abierta en el terreno.

Por lo que respecta al supuesto nombre paleoeuropeo del río Ouro que discurre por O Valadouro desembocando en Fazouro, es muy posibe que estemos también ante una falsa segmentación a partir de un étimo Riouro, un derivado del latín riuum, "río", mediante el sufijo -ouro / oiro. Lo mismo que Fazouro, derivado de faucem, "desembocadura, boca, foz", mediante el mismo sufijo.

Resulta evidente que en los tres casos se ha producido una reinterpretación del sufijo -ouro como el sustantivo ouro, "oro", procedente del latín aurum. Siendo, pues, un caso de etimología popular por homonimia.

Podemos aventurar, por lo tanto, que O Valadouro no es literalmente un valle por donde discurre un río llamado Ouro, sino una trinchera orográfica, un foso natural o valado del paisaje.

3 comentarios:

Hugo da Nóbrega Dias dijo...

E Valadares? Conjunto de valados?

Andregoto Galíndez dijo...

Iso parece, non? Un conxunto de valados no senso de fosos, tal vez castreños.

Hugo da Nóbrega Dias dijo...

Dos Valadares que conheço - https://www.facebook.com/GallaeciaGrovia/photos/pb.472319329469689.-2207520000.1442959315./483051635063125/?type=3&theater -, o que conheço melhor, na minha terra natal, em Gaia, tem um castro no lugar mais alto.