Coñécese o costume celta de ter os brehons, os homes de leis da Irlanda, as súas asambleas ó ar libre nun tipo especial de recintos chamados raths, situados nos outeiros. No estudo de FitzPatrick trátase deste punto, e tamén da simboloxía do freixo como árbore sagrada, bile, que adoitaba plantarse nestes recintos de función xurídica nos que tiñan lugar as cerimonias de entronización dos chefes dos clans (v. Royal Inauguration in Gaelic Ireland C. 1100-1600: A Cultural Landscape Study, 2004). O bile, xa o temos visto no blog, era un símbolo da xenealoxía ou da estirpe do clan.
Freixo dos Avogados, xunto do castro da Revolta do Castrexo (Gadamil - Oroso).
Parécenos ter atopado a pegada toponímica que deixaron os nosos brehons no microtopónimo Freixo dos Avogados, xunto ó castro da Revolta do Castrexo, en Gadamil (Oroso). Segundo pensamos, non se trataría dunha motivación banal do topónimo, é dicir, dunha leira chamada Freixo, propiedade dun bufete de avogados, que sei eu... de Santiago, por exemplo, ou dunha familia alcumada así. Temos que analizar o nome no seu contexto, tendo en conta a súa situación preto do castro e que o freixo foi unha das árbores sagradas da cultura céltica que adoitaba vencellarse ós brehons (ós avogados, se queremos actualizar o termo) e ós emprazamentos dos parlamentos e dos recintos asamblearios onde tiñan lugar as eleccións dos chefes.
No hay comentarios:
Publicar un comentario