Juan José Burgoa ten un artigo publicado na revista Cátedra sobor da capela de Santa Margarida do Val (Narón): "A Capela de Santa Margarida do Val. Un conxunto de interese etnográfico e artístico en Narón" (Cátedra, nº 14, 2017).
Ao seu rigoroso estudo engadimos un texto que dá conta da data concreta na que se celebraba a festa da patroa, da existencia dun antigo hospital ou hospedaría para mulleres, e das virtudes miragreiras da fonte:
"El Val: media legua de Mandiá tirando a Levante:::cuarto, de la de Sn. Mateo hacia el norte está situada la aldea de Sta. María Maior del Val, con su an:::Sn. Juan de Baltar, y una ermita de Sta. Margarita en donde el día 20 de julio concurre mucha gente:::dos los días de fiesta del verano. En esta aldea y:::de la dicha ermita hay una casa o hospital para po[bres]mugeres, que teniendo devoción con las aguas de la fuente de la santa, van allí a lavarse, y muchas de ellas sanan de sus llagas, ya sea virtud de aquel agua, casualidad, o milagro" (Diccionario Geográfico de Tomás López, provincias de A Coruña e Lugo, século XVIII, f. 479 e ss.: descrición do Arciprestazgo ou Vicaría de Trasancos, polo párroco de Sedes).
O hospital do que fala Burgoa no seu traballo, non era polo tanto un hospital de romeiros e pobres itinerantes: "[...] a presenza de diversas confrarías e a pertenza ao histórico camiño de peregrinación a San Andrés de Teixido cun albergue e hospital para romeiros e pobres itinerantes, asentados en dúas casas do propio lugar de Santa Margarida [...]". O seu uso estaba reservado a pobres mulleres enfermas; vese ademáis na concordancia da frase "y muchas dellas sanan de sus llagas".
Nós pensamos que o hospital de mulleres podería ter ocupado o corpo máis pequeno trala igrexa e adosado a ela.
Fonte de Santa Margarida. (C) Dolores González de la Peña, 2019.
O hospital do que fala Burgoa no seu traballo, non era polo tanto un hospital de romeiros e pobres itinerantes: "[...] a presenza de diversas confrarías e a pertenza ao histórico camiño de peregrinación a San Andrés de Teixido cun albergue e hospital para romeiros e pobres itinerantes, asentados en dúas casas do propio lugar de Santa Margarida [...]". O seu uso estaba reservado a pobres mulleres enfermas; vese ademáis na concordancia da frase "y muchas dellas sanan de sus llagas".
Nós pensamos que o hospital de mulleres podería ter ocupado o corpo máis pequeno trala igrexa e adosado a ela.
(C) Dolores González de la Peña, 2019.
No hay comentarios:
Publicar un comentario